Το φεγγαρι ειναι ακομα ψηλα στον ουρανο,
καθως εγω περιφερομαι σιωπιλος αναμεσα στις αρχαιες πετρες.
Η σκια μου γινεται ενα με τις σκιες,
που ριχνουν οι ακομα οσες ορθιες κολωνες.
Που καποτε στηριζαν περηφανα τους ουρανους αλλων εποχων.
~Γιαννης Μαυροματιδης~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου