εκεινη τη νυχτα που θα ξεχαστεις.
Και δεν προλαβεις να φυγεις πριν λυθουν τα μαγια.
Αποκαμωμενη ν' αφεθεις,
να σε παρασυρω στο δικο μου ονειρο.
Σ' ενα λευκο αλογο θα μεταμορφωθω,πανω του να ξαπλωσεις,
ν' αποκοιμηθεις στην απαλη του χαιτη,
καθως θα σε νανουριζει ο ρυθμικος ηχος του αργου,αλλα σιγουρου βηματισμου μου.
Και θα ναι αυτη η νυχτα,αυτο το ονειρο
οτι πιο ομορφο θα εχεις ζησει,ονειρευτει κι επιθυμησει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου