•• Φως και Σκοτάδι ••

"Το φοβαμαι το φως.

Δεν μπορω να υποφερω τις εκτυφλωτικες εξαρσεις των ψευδαισθησεων του.

Την συμβατικη γεωμετρια των αποληξεων του.

Με κουραζει να σερνω πισω μου τις νοθες σκιες που με φορτωνει.

Με κουραζουν οι φοβιες που εισβαλουν λαθραια μεσα μου, καθε φορα που φτανω τα σαθρα προστατευτικα του ορια.

Το φως ειναι η κολαση μου.

Ισως γιατι ειμαι πλασμενος για να ζω μες στο σκοταδι. Εκει που ολα ξεδιπλωνονται ισοτιμα στο αχανες αμορφο συμπαν του. Το σκοταδι ειναι λυτρωση,δεν εχεις να φοβασαι τιποτα μεσα του,γιατι περικλειει τα παντα, γιατι δεν εχει αρχη κ τελος, δεν εχει πονο, μονο ενα αργο, συνεχες λυτρωτικο μουδιασμα, εναν ηδονικο υπαρξιακο οργασμο, αναιτιο κι απελευθερωμενο απο καθε ειδους ενοχες και τραυματικες σκεψεις.

Το σκοταδι ειναι τα παντα,το σκοταδι ειμαι εγω..."


(Giannis Mavromatidis)