Λυσσασμένος Έρωτας (Γκουστάβ Φλωμπέρ)

Είμαι δεμένος στο σώμα σου σαν άγριο σκυλί σε πάσσαλο και αλυχτάω, όχι γιατί θέλω να λευτερωθώ και να το σκάσω, αλλά επειδή δεν σε φέρνουνε σε μένα μια ώρα αρχύτερα να κόψω με τα δόντια μου τις σάρκες σου, αυτές που ντύνεσαι για να είσαι «όπως πρέπει» μπρος στους τρίτους.
Το πάθος μου για σένα συγκρίνεται μονάχα με ένα μάτσο απρέπειες μη εξημερωμένου ζώου.
Θέλω να σε απολαύσω αργά.
Θα μένω λοιπόν κάμποσο νηστικός.Θα αφήνω την πείνα μου να ξαναμεγαλώνει σαν κλαδεμένο κλαρί, για να σε ευχαριστηθώ πάλι από την αρχή.
Δεν θα σε λυπάμαι που θα κείτεσαι κι εσύ αιχμαλωτισμένη.
Θα σε ποδοπατάω.
Κανείς δεν λυπάται κάτι το θεϊκό.
Κανείς δεν δείχνει ευσπλαχνία για το αναίτια υπέροχο.

Θα τα υποστείς όλα μέχρι να γιατρευτεί η λύσσα του έρωτά μου.

~Γκουστάβ Φλωμπέρ