ξαπλωμενοι στο υγρο χορταρι,κατω απο τον ιδιο ουρανο,
σιωπιλοι οχι γιατι μας σωθηκαν οι λεξεις,αλλα γιατι μας ερεθιζει πιο πολυ η σιωπη.
Γιατι κατι τετοιες νυχτες δεν χρειαζονται τα λογια,μιλανε αντι γιαυτα τα παθιασμενα χειλη,τ' αχορταγα αγγιγματα,οι ανοικτες πληγες και τα λιγωμενα βλεμματα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου