Ειμαστε τα δυο ακρα μιας αλυσιδας που δεν θα σπασει ποτε.
Μια μακρια,στοιβαρη σειρα κρικων που ενωθηκαν ψυθιριστες νυχτες
ενοχων,μυστικων απολαυσεων.
Σαν λιωμενο μεταλλο χυθηκαν σπαταλα τα κορμια μας στο καλουπι της,
ποσα ξοδεμενα ονειρα μας κτυπηθηκαν με παθος στο αμονι της.
Κι οσο την μεγαλωναμε,τοσο μας βαραινε
κι οσο μας βαραινε,τοσο την μεγαλωναμε νυχτα με την νυχτα,κρικο με τον κρικο.
Αυτη η αλυσιδα ειναι φτιαγμενη απ' ολα αυτα που ξεχυθηκαν απο μεσα μας
και θα την σερνουμε για παντα μαζι μας.
Ακομα κι οταν ξεχασουμε ποιος ειναι στην αλλη ακρη...
Μια μακρια,στοιβαρη σειρα κρικων που ενωθηκαν ψυθιριστες νυχτες
ενοχων,μυστικων απολαυσεων.
Σαν λιωμενο μεταλλο χυθηκαν σπαταλα τα κορμια μας στο καλουπι της,
ποσα ξοδεμενα ονειρα μας κτυπηθηκαν με παθος στο αμονι της.
Κι οσο την μεγαλωναμε,τοσο μας βαραινε
κι οσο μας βαραινε,τοσο την μεγαλωναμε νυχτα με την νυχτα,κρικο με τον κρικο.
Αυτη η αλυσιδα ειναι φτιαγμενη απ' ολα αυτα που ξεχυθηκαν απο μεσα μας
και θα την σερνουμε για παντα μαζι μας.
Ακομα κι οταν ξεχασουμε ποιος ειναι στην αλλη ακρη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου