"Μεταμορφωση" Γιαννης Μαυροματιδης

Σε λιγο θα νυχτωσει,
θ' αρχισει να διεισδυει το ψυχρο σκοταδι μεσα απο τις χαραμαδες του παραθυρου μου,μεσα απο τις χαραμαδες της ψυχης μου.
Αυτες οι ωρες μου λειπεις πιο πολυ,
γιατι η νυχτα ειναι το βασιλειο μου και το σκοταδι της η τροφη μου,η θαλασσα που κολυμπω,το κρεβατι που μ' αρεσει να κανω ερωτα.
Αυτες τις ωρες η απουσια σου καει σαν πυρρωμενο σιδερο,φουντωνει ο ερωτικος ποθος κυλωντας σαν λιωμενο μεταλλο μεσα στις φλογισμενες φλεβες μου.
Εγω δεν εχω καρδια,μια κολαση εχω που με σιγοτρωει,που φτυνει λαβα,σταχτες και καταρες σε οτι μας εμποδιζει να ζουμε μαζι.
Θα εδινα και τη μιση μου ζωη, να μπορουσα να παρω οποιαδηποτε μορφη που θα μου εδινε την δυνατοτητα να ερχομαι καθε νυχτα στο δωματιο σου,αθεατος σαν αερας,σιωπιλος σαν σκια,παντοδυναμος σαν δαιμονας,
να παιρνω σαρκα και μορφη διπλα σου,στο μοναχικο κρεβατι σου,να σε ξυπνω μ' ενα τρυφερο φιλι,να σε ξεγυμνωνω με τ' αδιστακτα χερια μου,να σ' αγγιζω παντου,να σ' εξερευνω παντου,να σε φιλω και να σε δαγκωνω αχορταγα,
να σου κανω ερωτα οπως δεν σου εκανε ποτε κανεις,να μπαινω θριαμβευτης σε καθε καστρο σου,προσκυνητης σε καθε ερωτικο βωμο σου,να κοινωνω το νεκταρ,το μελι και το γαλα που κυλανε μεσα σου,
να γευομαι την θερμη της σαρκας σου,την αρμυρα του ιδρωτα σου,την γλυκα των χειλιων σου,
να ζω,να πεθαινω και ν' αναγεννιεμαι στην αγκαλια σου.
Αχ,δεν ακουει κανενας ζηλοφθονος Θεος τις προσευχες μου;
Δεν υπαρχει καμια δυναμη σ' αυτο το αιωνιο συμπαν που να μπορει να κανει την επιθυμια μου,την επιθυμια μας πραγματικοτητα;
Κι ας ειναι οποιο θελει το τιμημα που πρεπει να πληρωσω,
φτανει να ειμαι μαζι σου,φτανει να σε κρατησω γυμνη στην γυμνη αγκαλια μου και τα ματια σου,τα χειλη σου,το κορμι σου να μου φωναζουν:"Σ' αγαπω..."