Να με οσφραινεσαι και να με γευεσαι
στο καθετι που κυλαει με λαχταρα μεσα σου
Να με νιωθεις πισω απο την ροη του χρονου
Αλλοτε σαν σκοταδι,αλλοτε σαν φως
καποιες φορες σαν χαδι,καποιες φορες σαν το γλυκο κοψιμο του ξυραφιου.
Κι οσο πιο πολυ θα με ψαχνεις,
θα ανακαλυπτεις τις απειρες μορφες μου,τα χαμενα κομματια της ψυχης μου
Το σκορπισμενο συμπαν μου που αιωρηται σαν σκονη
στο σκοτεινο δωματιο των επιθυμιων μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου