Ετσι τον φανταζομαι τον ερωτας μας:
ενα αγριο,σκοτεινο δασος
κι εσενα να τρεχεις μεσα του γυμνη.
Κι οταν θα πεφτει η παγωμενη νυχτα
-γιατι οι νυχτες θα ειναι παντα παγωμενες-
να ερχεσαι και να κουρνιαζεις διπλα μου,να μοιραζεσαι την ζεστασια μου,
και να μου ψυθιριζεις τις ιστοριες του δασους...
~Γιαννης Μαυροματιδης~
ενα αγριο,σκοτεινο δασος
κι εσενα να τρεχεις μεσα του γυμνη.
Κι οταν θα πεφτει η παγωμενη νυχτα
-γιατι οι νυχτες θα ειναι παντα παγωμενες-
να ερχεσαι και να κουρνιαζεις διπλα μου,να μοιραζεσαι την ζεστασια μου,
και να μου ψυθιριζεις τις ιστοριες του δασους...
~Γιαννης Μαυροματιδης~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου