"To σκουλήκι" - Γ.Μαυροματίδης

Φώλιασε, το αδηφάγο σκουλήκι, στον μαρμάρινο τάφο.

Αργοσέρνεται μέσα στα υγρά της σήψης, στις αναθυμιάσεις του θανάτου, στις μαυρισμένες σάρκες, που κρέμονται πάνω απ' τ'ασπρισμένα κόκαλα.

Αυτό είναι το βασίλειό του, το άκαμπτο κορμί μιας φεγγαρογέννητης, ανέγγιχτης από τα τόσα και τόσα και πολύ περισσότερο από της φθοράς το χάδι και του έρωτα το σαράκι.

Κι όμως, απ'όλους τους εραστές του κόσμου, σε μια τραγική αποστροφή της Μοίρας, της έλαχε το πτωματοφάγο σκουλήκι.

Να την συντροφεύει ακούραστα, στο αργό σάπισμά της, στο λιώσιμό της, μες την παγωμένη γη.

Να σέρνεται πάνω στο μελανιασμένο κορμί της, σκάβοντας τρύπες με τ'ασυγκράτητα σαγόνια του και να γεύεται φιλήδονα, κάθε κομμάτι σάρκας, κάθε μαύρο, πηχτό υγρό, κάθε δηλητηριώδη αναθυμίαση.

Σαν να βρισκόταν σε βασιλικό τραπέζι, σαν να έκαιγαν μπροστά του λιβάνια και θυμιάματα σε βωμούς εξωτικών ναών.

~Γιάννης Μαυροματίδης~