Κι ετσι οπως σε κοιτουσα ν' αναδυεσαι μεσα απο τη θαλασσα και να στεκεσαι μπροστα απο τον ηλιο που εδυε,
εμοιαζες σαν να ερωτοτροπουσες και με την θαλασσα και με τον ηλιο.
Και τοτε μισησα τα παντα,το φιληδονο νερο που σ' αγγιζε σαν αμετρητα υγρα χειλη,
τις αχτιδες του ηλιου που σε τραβουσαν πανω του,για να χαθεις μαζι του στην ακρη της νυχτας που πλησιαζε.
Μισησα και ζηλεψα ολο τον κοσμο,οτι υπηρχε πανω κι οτι υπηρχε κατω,
οτιδηποτε που ειχε το προνομιο να σε μοιραζεται μαζι μου...
εμοιαζες σαν να ερωτοτροπουσες και με την θαλασσα και με τον ηλιο.
Και τοτε μισησα τα παντα,το φιληδονο νερο που σ' αγγιζε σαν αμετρητα υγρα χειλη,
τις αχτιδες του ηλιου που σε τραβουσαν πανω του,για να χαθεις μαζι του στην ακρη της νυχτας που πλησιαζε.
Μισησα και ζηλεψα ολο τον κοσμο,οτι υπηρχε πανω κι οτι υπηρχε κατω,
οτιδηποτε που ειχε το προνομιο να σε μοιραζεται μαζι μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου