"Λυγεροκορμη λευκα μου" Γιαννης Μαυροματιδης

Αν η μεχρι τωρα ζωη μου ηταν μια περιπλανηση
σ' ενα σκοτεινο και παραδοξο δασος
Οπου δεν εβρισκα ποτε κατι μεσα του
που να μπορουσε να με κρατησει η' να με κανει να νιωσω τη χαρα,τη νοσταλγια,την αναγκη να μεινω για παντα εκει.
Αν ηταν ετσι λοιπον η ζωη μου,
ολους αυτους τους αεναους κυκλους των εποχων και της φθορας του χρονου.
Τωρα δεν ειναι πια,
απο κεινη τη μερα που καποια στροφη στα μονοπατια του πεπρωμενου
μ' εφερε μπροστα σου λυγεροκορμη λευκα μου.
Κι ενιωσα για πρωτη φορα στη ζωη μου την αναγκη να σταθω,
ν' ακουμπησω τα ονειρα μου,τις επιθυμιες μου πανω στον δροσερο κορμο σου.
Να γινω ενα μαζι σου,
ν' ακουσω τον ανεμο να παιχνιδιζει μεσα στα κλαδια με τα πυκνα φυλλωματα.
Να σε βλεπω ν' ανθιζεις,να αλλαζεις χρωματα,να λυγας ξεγελωντας τους χειμωνιατικους βοριαδες,να χαμογελας με τα ηλιουλαστα πρωινα τοτε που η πρωινη δροσια σταζει ομοια υγρα διαμαντακια απο τις ακρες των κλαδιων σου.
Να γινω ριζα απο τις ριζες σου,
στην ιδια γη της αγαπης,κατω απο τον ιδιο ουρανο,εκεινες τις μαγικες,φεγγαρολουστες νυχτες που παρακαλας να μην ξημερωσουν ποτε...