"Εκείνη τη νύχτα" - Γιάννης Μαυροματίδης

Κι ηταν εκεινη η νυχτα που μ' ανεστησες απο την ληθη των νεκρων.

Και μ' εφερες ομοιο σαν αετο στο μυστικο σου δωματιο.

Εκει που κρυβεις της πιο σκοτεινες κι ανομολογητες επιθυμιες σου.

Εκει που περιμενει μες στην λαγνα γυμνια της νωχελικα ξαπλωμενη η πεινασμενη σου καρδια.

Ετσι "ζευγαρωσαμε" εκεινη τη νυχτα, εγω ενας δαιμονας με μορφη αετου να κτυπω αλλοφρονα τα δυνατα μου φτερα και να σκιζω με το ραμφος και τα γαμψα μου νυχια την τρυφερη σου σαρκα.

Κι εσυ μια εκστασιασμενη μαιναδα,τυλιγμενη σαν κισσος γυρω μου, να με σφιγγεις ακομα πιο δυνατα πανω σου και να με παροτρυνεις να συνεχιζω το αιματοβαμμενο αυτο οργιο της ανιερης ενωσης μας.

Μεχρι την στιγμη που εξαντλησαμε καθε οριο λογικης,μεχρι την στιγμη που ξεφυγαμε περα απο καθε ελεγχο,μεχρι την στιγμη που ξεπερασαμε οτι μας συγκρατουσε σ' αυτο το βλασφημο ονειρο.

Και μετα δεν εμεινε τιποτα να μας θυμιζει, γιναμε κι οι δυο μια τεραστια κοκκινη,ρευστη κηλιδα πανω στο μαυρο βελουδο μιας νυχτας...

~Γιαννης Μαυροματιδης~