απ' οπου κι αν την αγγιξω μ' ανοιγει μια βαθεια,αγιατρευτη πληγη.
Με καθηλωνει,με ταπεινωνει και την ιδια στιγμη
μ' εξυψωνει στο δυσθεωρατο μεγαλειο της,
μονο και μονο για να με ριξει παλι σαν εκπτωτο αγγελο,
αιωνια καταδικασμενο να την ποθω και να την μισω ταυτοχρονα.
Με σιγοτρωει η ομορφια σου,
σκαβουν τα σωθικα μου η πεινα και η διψα μου για οτιδηποτε δικο της,
μ' εχει αλυσοδεσει με αλυτα,πυρακτωμενα δεσμα πανω στον βραχο της αναγκης
κι αιμορραγω απεγνωσμενα,σιωπιλα "σ' αγαπω"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου