Άφησες και το τελευταίο, αγγελικό φτερό σου να αφεθεί αβοήθητο στη γη των θνητών... Κάποτε η λάμψη μου εκεί ψηλά, κάθε νύχτα ερωτοτροπούσε με της ψυχής σου το λευκό... Του φεγγαρόφωτου ήσουν ο άγρυπνος και φωτεινός φρουρός... Τώρα πια... που το μαύρο του ουρανού γέμισε την άσπλαχνη καρδιά σου... Και εγώ που θάφτηκα, μισή μέσα στη σκοτεινιά μου... Σε ποιούς δαίμονες, να τολμήσω, τον ξεπεσμό σου να μαρτυρήσω;...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου