Τ.ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

Ά, τα βράδια που βγαίνω, πίνω, πίνω, σαν τους αλκοολικούς, όλα τα πρόσωπα του δρόμου χωρίς ποτέ να ξεδιψάω, πολιτείες του κόσμου σας ξεφύλλισα σαν τις σελίδες μιάς μυθολογίας όπου μέσα βρήκα τους δικούς μου ήρωες, ανυπεράσπιστους κι ακατάλυτους
με πανοπλίες από σιδερένια θλίψη.