Εκανα σπιτι μου
την αιθουσα αναμονης της απουσιας σου.
Σε μια γωνια της περιμενω σιωπιλος,
ερμηνευοντας τα σημαδια που αφηνουν τα παιχνιδισματα των σκιων με το φως
πανω στους αδειους,ζοφερους τοιχους.
Ο μονος ηχος που ακουγεται,
ειναι το βαρυ συρσιμο των βηματων μου στο σκονισμενο δαπεδο
κι ο μονοτονος κτυπος της καρδια μου που ξερει:
πως αυτη η αναμονη δεν θα τελειωσει ποτε...
~Γιαννης Μαυροματιδης~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου